Ex Jehova Getuige Marc vertelt

Er zijn inmiddels heel veel ex Jehova Getuigen in Nederland en ook wereldwijd. Allemaal hebben ze hun verhaal, vaak heftig, vol emotie en regelmatig traumatisch. Wat ik ervan gezien en gelezen heb is dat de overgrote meerderheid heel blij is dat men bevrijd is van de indoctrinatie, hersenspoeling en het dwingend opleggen van wat moet, wat mag en niet mag. De organisatie van Jehovah’s Getuigen (JG) hebben zij voorgoed achter zich gelaten. Hoeveel moeite en ellende dat vaak ook gekost heeft. Geen wachttorengenootschap (WTG) meer, nooit meer! Ex Jehova Getuige Marc vertelt

Het de rug toekeren van de organisatie van Jehovah’s Getuigen betekent niet dat het thema uit de gedachten verdwenen is. Het blijft deel uitmaken van wie je bent. Dat is maar goed ook, want als je eenmaal zo’n heftige ervaring als leven binnen de JG en het vertrek daaruit hebt meegemaakt, dan wil je niet nog een keer in zoiets terecht komen. Uiteraard word je ook door de zichtbare prediking van de Jehovah’s Getuigen regelmatig met het onderwerp geconfronteerd.

Wat mij betreft is er dan de boosheid over wat het WTG allemaal veroorzaakt. Hoe men goedgelovige mensen misleidt en de wijze waarop men Gods Naam misbruikt. Maar er is zeker ook compassie en begrip voor de Jehova Getuigen zelf. Voor mij zijn zij net zo goed slachtoffers van het systeem, zoals ik dat eens zelf was. Ik weet dat men gevangen is en JG-leringen doorgeeft, omdat dit zo van hen verlangd wordt, terwijl men er in hun hart niet zo over denkt. Met die worsteling heb ik medelijden, juist omdat ik mij mijn eigen worstelingen nog zo goed herinner.

Onlangs las ik een korte, maar ook – in dit verband – herkenbare ervaring van Marc uit Zaandam. Geconfronteerd met hun nieuwe methode om de Jehovah’s Getuigen boodschap te verkondingen, doet hij een poging om de vernietiging van álle niet Jehova Getuigen in Armageddon aan de orde stellen. Het woord “liefde” valt… Ex Jehova Getuige Marc vertelt er over.


Ex Jehova Getuige Marc vertelt

Sinds een half jaar hebben mijn vrouw en ik een winkel in het centrum van Zaandam. We verkopen chocolade, gebak en cadeauartikelen. Alsof de duvel ermee speelt, staan er ineens sinds een paar maanden JG’s met een rek vol blaadjes op het plein. Het roept helaas – na al die jaren – nog zoveel gevoelens bij me op. Allerlei gedachten gaan er door me heen. Kijk ze nou staan met hun koninkrijksglimlach, moet je nou zien hoe ze ineengedoken als oplettende hyena’s vanuit een hoekje hun lectuurstandaard in de gaten zitten te houden. Maar meestal zijn ze druk in gesprek met elkaar, op veilige afstand van hun giftige boekjes, zo onopvallend mogelijk.

O, hoe bang was ik vroeger voor de blikken van afkeuring en afwijzing. Hoe dikwijls vroeg ik me af hoe het toch kon dat de mensen zo’n hekel aan ons hadden. Gisteren zag ik het rek weer staan, dit keer wel erg dicht bij mijn winkel. Ik keek om me heen om te zien waar de bijbehorende glimlachjes waren, maar ik kon ze niet vinden. Op een terras zaten twee zwaar opgemaakte vrouwen hun latte’s te drinken, genietend van het zonnetje. Zouden zij…? 

Ik vroeg aan de dames of die lectuurstandaard van hen was. Geschrokken ontwaakten ze uit hun zonnige middagdutje. “Eh…, ja meneer, die hoort inderdaad bij ons, hahahaha.” Een heel knap gespeelde vrolijkheid maakte zich van de dames meester. Alsof er een onzichtbaar knopje werd ingedrukt. “Het is bijzonder interessante lectuur meneer.” Ik besloot hen niet de regie van het gesprek te laten bepalen, want de voorgeprogrammeerde prietpraat kennen we maar al te goed, en dus stak ik meteen van wal: “Mevrouw ik ben me toch geschrokken, want uit uw blaadjes heb ik begrepen dat iedereen die niet bij jullie hoort, vernietigd gaat worden, ‘uit de weg geruimd’, zoals het er letterlijk staat.”

“Is dat echt waar?” vroeg ik met gespeelde verontwaardiging. Na minder dan een seconde nadenken klonk het als uit een mond: “Welneeee meneer, hoe komt u dááár nu bij?” En weer galmde er die nét niet echte vrolijke lach over het plein. Ze gingen verder: “Wat er met de mensen gebeurt is niet aan ons, alle mensen krijgen een kans hoor.” Ik laat me niet uit het veld slaan: “Maar als ze geen Jehova Getuige worden, dan worden ze vernietigd, zelfs die miljarden christenen die toch ook in God geloven?” Hun reactie: “Neeee meneer natuuurlijk niet; het gaat om de liefde. We moeten het niet over vernietiging hebben, maar komt u even zitten dan kunnen we het er over hebben…”

Ik voel ondanks de pijn in mijn hart ook warme gevoelens opkomen voor die chique dametjes. Ik weet dat ze het gewoon niet kúnnen, zo hard zijn als de organisatie voorschrijft. En al confronteer je ze nog zo hard met hun eigen doctrines, ze lijken er een speciaal schild voor ontwikkeld te hebben. Ik zeg tegen ze: “Liefde, dat is wat er mist in uw organisatie, in plaats daarvan is er heel erg veel oordeel. Maar ik proef wel dat u lief bent en dat is heel mooi.” Opnieuw die wegwuivende lach, dit keer iets minder overtuigd.

Ik neem afscheid en hoop dat er iets door hun schild is heen gekomen, iets van echtheid en menselijkheid.


Ex Jehova Getuige Marc vertelt

Ex Jehova Getuige Marc vertelt

20 Reacties

  1. Johanna 04/11/2022
  2. Jeroen Franssens 15/08/2020
  3. Demien. 11/11/2018
  4. M 10/09/2018
  5. Van den wijngaert m_l 25/06/2018
    • Clary 22/04/2019
  6. Dick 23/06/2018
    • M 10/09/2018
      • Wachttorenkijker 10/09/2018
  7. Pep 29/05/2018
  8. Nelleke 07/05/2018
  9. Tineke Koopman 04/03/2018
  10. Frits van Pelt 18/01/2018
  11. Gerrit 25/09/2017
    • Regina Veenstra 13/01/2018
      • Nelleke 07/05/2018
  12. Dirk 03/10/2016
    • Imelda 26/11/2016
  13. Anne 10/09/2016

Geef een reactie

Translate »