Ziekenhuiscomité Jehova Getuigen moet bloedtransfusie voorkomen

Ziekenhuiscomité Jehova Getuigen moet bloedtransfusie voorkomen. De leugen regeert, in ieder geval bij de Jehovah’s Getuigen (JG). Er wordt wel geprobeerd de onwaarheid goed te maskeren, zodat het niet opvalt. Vooral de eigen leden mogen uiteraard het liegen, of in ieder geval “de werkelijkheid verdraaid weergeven” niet zomaar opmerken. Maar voor de oplettende ex Jehovah’s Getuigen, zeker die met de bloedkwestie te maken hebben gehad, is het geen enkel probleem.

Het wachttorengenootschap liegt ook nu weer als het gaat om het zogeheten ziekenhuiscomité Jehova Getuigen, dat ingezet wordt in ziekenhuizen als een individuele Jehovah Getuigen voor deze levenskeuze komt te staan: accepteer ik een bloedtransfusie ja of nee?

Bescherming patiënten Jehovah’s Getuigen tegen eigen organisatie

In de Engelse krant “Mirror” stond op 24 september dit artikel: “Do patients, often vulnerable and afraid, need protecting from Jehovah’s Witnesses?” Oftewel: “Hebben patiënten, vaak kwetsbaar en bang, bescherming nodig tegen Jehovah’s Getuigen?” En als ondertitel: “Health services shouldn’t help religious leaders to push potentially life-threatening dogma” – National Secular Society”. Nederlands: “Gezondheidsdiensten zouden religieuze leiders niet moeten helpen om potentieel levensbedreigende dogma’s te stimuleren”.

Daar kan ik het van harte mee eens zijn. JG-patiënten, vaak kwetsbaar en bang, hebben wel degelijk bescherming nodig tegen hun eigen organisatie, het wachttorengenootschap (WTG). Wie als Jehovah Getuige in het ziekenhuis belandt en voor de vraag komt te staan of er bloed gebruikt mag worden om te behandelen of om van de dood te redden, kan er zeker van zijn dat een speciaal ziekenhuiscomité er bij komt. Gevraagd en ongevraagd. Het doel ervan? Uiteindelijk komt het lobbyen bij de medici en bij de JG in kwestie neer op dit:

Voorkomen dat de Jehovah’s Getuige-patiënt bloed toegediend krijgt.

Onder druk in de bloedkwestie

Een Jehovah Getuige die wellicht anders zou willen beslissen dan van hem of haar binnen de gemeenschap nadrukkelijk verwacht wordt, wordt dan wel heel erg onder druk gezet om toch de richtlijnen van de organisatie te volgen. Er lijkt oppervlakkig gezien wel een keuze, maar die is er in de praktijk niet echt. Er wordt verwacht dat de persoon in kwestie zich de vaak gedurende vele jaren opgebouwde indoctrinatie weet te herinneren. Of dat nu hardop gezegd wordt of niet. Zo gaat het overigens met veel officiële en officieuze regels die het wachttorengenootschap hanteert. Er niet aan voldoen zou technisch kunnen, maar nooit zonder consequenties, tot aan het zware middel van uitsluiten en volledig mijden (ook binnen gezinnen en families) toe.

Ervaringen van familie Noevers

Op deze website staan meer artikelen over de bloedkwestie, die in de afgelopen decennia al zo’n 35.000 onschuldige mensen het leven heeft gekost. In het bijzondere verhaal van Gerard Noevers komt het weigeren van bloedtransfusie ook aan de orde. Hij vertelt:

Het onderzoeksprogramma Netwerk besteedde aandacht aan het weigeren van bloed door dochter Thirsa bij de bevalling van haar eerste kind. Het ging maar net goed. “Ik stond toen wel achter haar beslissing. Zo was het ons geleerd door het WTG. Ik heb er wel ontzettend moeite mee gehad. Als ze wel gekozen had voor bloed, dan had ik haar zeker niet afgekeurd, zoals dat wel gedaan wordt door de organisatie. Ze sluiten je niet uit, als je bloed gebruikt hebt, omdat ze daar afspraken over gemaakt hebben, maar je krijgt wel een “stempel” opgedrukt. Je kunt uitgesloten verklaard worden, omdat je door bloed te nemen jezelf uitgesloten zou hebben uit de organisatie van Jehovah’s Getuigen. We weten allemaal dat het effect hetzelfde is. Alleen door het politieke correcte gegoochel met woorden en vormen, ziet het er wat anders uit.”

Ongeveer zes jaar na de traumatische bevalling, diende zich het tweede kindje van Thirsa aan. De bevalling was nóg zwaarder en moeizamer en weer mocht er geen bloed aan te pas komen. Dat geluid (o.a. wijzend op de sancties) was vanuit de organisatie duidelijk te horen. Een hemoglobinegehalte van 1,7 (wat normaal gesproken niet kan) had vrij eenvoudig opgelost kunnen worden met bloed. Nu moest er een ander experimenteel middel aan te pas komen. Een week coma en een intens spannend en verdrietig proces, dat maar op het nippertje de goede kant op ging, werd uiteindelijk “levend” afgesloten. Kantje boord was het.

Vertaling van artikel in Mirror

Hierbij de vertaling van het artikel in de Engelse krant Mirror, van 24 september 2020:

Jehovah’s Getuigen staan erom bekend dat ze geloven dat de bijbel hen verbiedt bloedtransfusies te aanvaarden, maar zou een Getuige er een accepteren als het erop aan kwam? Dat is een vraag voor gelovigen om voor zichzelf te beslissen, maar nu zijn sommige NHS Trusts (Nationale Gezondheidsdienst) ervan beschuldigd dat zij de ouderlingen van de kerk in ziekenhuizen toestaan ​​om druk uit te oefenen op patiënten om hun geloof te stellen boven een mogelijk levensreddende medische behandeling.

De National Secular Society zegt dat haar analyse van het beleid van trusts aantoont dat velen automatisch aannemen dat een Jehovah’s Getuige bloedproducten zal weigeren. Het heeft de minister van Volksgezondheid Edward Argar aangeschreven waarbij ziekenhuizen worden opgeroepen hun banden met de zogenaamde ziekenhuiscontactcomités van de kerk te herzien.

“Onze bevindingen over de eerbiedige relatie tussen NHS Trusts en ziekenhuiscontactcomités zijn alarmerend”, zei Stephen Evans, CEO van de National Secular Society. “Door de staat gefinancierde gezondheidsdiensten mogen religieuze leiders niet helpen om potentieel levensbedreigende dogma’s bij kwetsbare patiënten op te dringen. Ze mogen er ook nooit van uitgaan dat een patiënt een procedure of behandeling zal weigeren vanwege religieuze identiteit.”

Een woordvoerder van Jehovah’s Getuigen ontkende dat er druk op patiënten werd uitgeoefend. “Ziekenhuiscontactcomités van Jehovah’s Getuigen verlenen alleen hulp in individuele gevallen op uitnodiging en verzoek van de patiënt”, aldus Andrew Schofield. “Als een patiënt niet wil dat het ziekenhuiscomité aanwezig is om het behandelteam bij te staan, worden zijn wensen gerespecteerd.”

De National Secular Society haalt het boek “Weid de kudde Gods” aan, waarin wordt beschreven hoe een Getuige moet worden “losgekoppeld”, als blijkt dat ze “gewillig en zonder berouw” een bloedtransfusie accepteren. De heer Schofield antwoordde: “In het zeldzame geval dat een Jehovah Getuigen bereidwillig een bloedtransfusie accepteert, wat de persoonlijke beslissing van de patiënt is, behandelen gemeenteouderlingen de persoon met respect en mededogen.”

Een voormalige ouderling, die de kerk heeft verlaten, bestrijdt dit en beschrijft het werk in ziekenhuizen als “een schokkende praktijk die veel te lang onder de radar is gebleven”. Lloyd Evans zei: “Als voormalig ouderling kan ik getuigen dat zodra een ouderling merkt dat er een bloedtransfusie heeft plaatsgevonden, met de volledige en wetende toestemming van de Getuige, hij weinig tijd zal verspillen aan het toepassen van snelle en vernietigende straffen door ervoor te zorgen dat het individu gemeden wordt door iedereen die ze kennen en liefhebben.” De heer Evans riep NHS Trusts op om te stoppen met “de rode loperbehandeling, waarmee ze medische beslissingen kunnen verstoren en druk kunnen uitoefenen in ongelooflijk gevoelige situaties op leven of dood.”

Bloedtransfusie aanvaarden is zichzelf terugtrekken uit de organisatie

De woordvoerder van Jehovah’s Getuigen, die met droge ogen beweert dat er geen “druk uitgevoerd wordt op patiënten”, heeft weer eens niet alles verteld. Hij heeft bijvoorbeeld niet gezegd dat er wel degelijk druk gevoeld wordt door alles wat de patiënt aan “bagage” meesjouwt. En dat je achteraf wel degelijk, als je wel bloed genomen hebt, bezien kunt worden als iemand die zichzelf uit de organisatie heeft teruggetrokken (disassociated), met alle gevolgen van dien. Slim bedacht hoor door het wachttorengenootschap!

Technisch heeft het wachttorengenootschap dan iemand niet uitgesloten, na zijn “vrije keuze” om bloed te accepteren. Na de letter de wet voorkomt een ziekenhuiscomité Jehova Getuigen een bloedtransfusie niet. Het zal altijd worden weggezet als een beslissing van de patiënt zelf. Daarmee voldoet het WTG officieel aan afspraken met overheden die hieromtrent gemaakt zijn. Men kan aan de buitenwacht laten zien dat men volgelingen met “respect en mededogen” behandelt.

Maar in de praktijk komt het op precies hetzelfde neer. Het is einde oefening voor de Jehovah Getuige die bloed accepteert. Aangezien iedere Jehova Getuige dit weet, is er dus helemaal geen sprake van een vrije keuze. Helemaal niet als er een aantal dwingende figuren (ouderlingen ziekenhuiscomité Jehova Getuigen) rondom het ziekbed staan.

Voor de buitenstaanders verborgen indoctrinatie

Alleen al het niet inroepen of zelfs weigeren van een ziekenhuiscomité maakt een JG-patiënt verdacht. Dus zelfs dat zal niet zo snel gebeuren. Daarom is het goed als er een mogelijkheid zou zijn dat deze buitenstaanders – het zijn immers geen familieleden – op voorhand niet welkom zijn in hun functie van ziekenhuiscomité. Of dat voldoende is om de voor de buitenwacht verborgen indoctrinatie inzake het weigeren van bloed te doen stoppen? Ik denk het niet. Helaas…

Ziekenhuiscomité Jehova Getuigen moet bloedtransfusie voorkomen

Ziekenhuiscomité  Jehova Getuigen moet bloedtransfusie voorkomen