Noomi Pilot als 18-jarige uitgesloten door Jehovah’s Getuigen. In de Noorse krant “Vårtland” verscheen op 13 januari 2024 een interview met de 27-jarige Noomi Pilot. Zij is een ex-Jehovah Getuige (JG), die door het wachttorengenootschap op 18-jarige leeftijd werd uitgesloten (geëxcommuniceerd) uit de organisatie van Jehovah’s Getuigen.
Zij woonde als verstotene binnen het gezin waarin zij geboren en opgegroeid is. “Ik werd als een vreemde behandeld,” zegt Noomi.
Misschien is het goed om deze uitspraak goed te overdenken vóórdat er ook maar enigszins overwogen wordt lid te worden van de organisatie van Jehovah’s Getuigen (het wachttorengenootschap). Dit is namelijk de praktijk als een lid van deze organisatie “niet binnen de lijntjes kleurt…” Daarvan is de ervaring van Noomi slechts één van de zeer vele.
Het artikel is in het kader van het proces van de Jehovah’s Getuigen tegen de staat Noorwegen. Noomi is getuige voor de rechtbank, namens de staat. Op de overzichtspagina van “avoidjw.org” staat het volgende (vertaling uit het Engels):
Noomi: “Ik ben hier zo klaar voor”
Reflecteert op het uitdagende proces van buitensluiting van de organisatie
Noomi deelde haar opvoeding als Jehovah’s Getuige in Zweden, omringd door familieleden die met uitzetting te maken hadden gehad. Ondanks een veilige opvoeding was het haar verboden vriendschappen te sluiten buiten de JW-gemeenschap en haar wereld binnen die grenzen te definiëren. Toen ze getuige was van de verdrijving van anderen, koesterde ze angst voor hun welzijn.
Noomi werd op 13-jarige leeftijd gedoopt en had nooit verwacht dat ze uitgesloten zou worden. Gedreven door een sterk geloof vreesde ze dat ze zonder de doop Armageddon niet zou overleven en getuige zou zijn van het paradijs. Toen ze op 18-jarige leeftijd naar Noord-Noorwegen verhuisde om kleine gemeenten te ondersteunen, werd ze uitgezet vanwege een romantische relatie, zo melden medegemeenteleden. Toen ze vertelde over een ouderlingenbijeenkomst waar ze op 17-jarige leeftijd werd gewaarschuwd, voelde ze zich geïsoleerd tussen drie ouderlingen.
Ondanks dat ze zich niet schuldig voelde over haar daden, zette ze haar relatie voort en verzette ze zich tegen privileges. Overweldigd door angst en paniek vreesde ze uitzetting en het mogelijke verlies van haar moeder. Toen ze het moment van uitzetting in het bijzijn van haar ouders beschreef, voelde ze een diep gevoel van eenzaamheid. Haar vriend liet haar onder druk staan, en ze verloor het vertrouwen en keerde de afgelopen tien jaar nooit meer terug naar de Jehovah’s Getuigen.
Noomie dacht na over het uitdagende proces van het opnieuw opbouwen van haar leven, terwijl ze worstelde met complexe PTSS. Ondanks dat haar werd verteld dat ze naar de gemeente kon terugkeren voor de eenheid van het gezin, onderhield ze beperkt contact, vooral tijdens ziekte of om contact te maken met haar kleinkinderen. Ze vergeleek verdreven individuen met het feit dat ze als een virus werden gezien, waarbij ze de lange en moeilijke reis van het verliezen van vertrouwen benadrukte.
Ze vertelde over een vroegere relatie met een gewelddadige vriend, die, hoewel opgevoed als JW, nooit gedoopt was. Noomie, nu moeder van twee kinderen, van 1 en 6 jaar oud, begon aan een nieuw hoofdstuk in haar leven. Ondanks dat haar ouders de wens uitten om contact te hebben met de kleinkinderen, maar niet met haar, raakte ze het thema van onvoorwaardelijke liefde aan en ging ze verder in op het ingewikkelde proces van uitsluiting uit de Jehovah’s Getuigen.
Noomi nam plaats op de achterste banken van de rechtszaal, naast andere voormalige Getuigen van Jehovah. Terwijl ze de procedure gadesloeg, zag ze toevallig dezelfde ouderling die haar had uitgesloten, wat haar ertoe aanzette te fluisteren: “Ik ben hier zo klaar voor.”
Noorwegen een voorbeeld voor Nederland
In Noorwegen lijkt de overheid wel de verantwoordelijkheid te nemen om de foute Jehovah’s Getuigen-praktijken uit te bannen. Nederland kan daar een voorbeeld aan nemen…
Het artikel van Caroline Teinum Gilje is een weergave van het interview dat zij had met Noomi. Hierbij de vertaling uit de Engelse versie (via Reddit).
Noomi (18) woonde thuis toen ze werd uitgesloten: werd als een vreemde behandeld
13 januari 2024
JEHOVAH’S GETUIGEN: Noomi Pilot werd als 18-jarige uitgesloten van Jehovah’s Getuigen, toen ze nog bij haar ouders woonde.
“Thuiswonen als een verstotene is mentaal belastend,” zegt ze.
“Sinds ik klein was, ben ik bang uitgesloten te worden. Dan zou ik niet naar het paradijs willen gaan,” zegt Noomi Pilot.
Gedurende haar opvoeding heeft de 27-jarige, uit Luleå in Zweden, dicht bij de uitsluitings-praktijken van Jehovah’s Getuigen geleefd. Zelf heeft zij ervaren dat verschillende leden van haar naaste familie uit de religieuze gemeenschap zijn gesloten, claimt zij. Maar ze heeft zelf ook uit de eerste hand ervaren hoe het is om door de gemeente en de familie buitengesloten te worden.
Op 18-jarige leeftijd werd ze uitgesloten van de religieuze gemeenschap. In haar geval mocht ze thuis blijven wonen en zorgden haar ouders voor zowel eten als kleding, vertelt ze. Maar het was een grote mentale last om als verstotene thuis te leven. “Ik werd behandeld als een vreemde,” beweert ze.
“Negatieve sociale controle”
Volgens Jehovah’s Getuigen wordt een gedoopt lid uitgesloten als hij of zij “er een gewoonte van maakt de morele normen van de Bijbel te schenden en zich niet bekeert.” Voor de leden is de vermaning blijkbaar duidelijk: dan blijven we “uit de buurt van de persoon in kwestie,” zegt hun website.
Deze week begon een twee weken durend proces bij de rechtbank van Oslo, waar juist de uitsluitings-praktijk van Jehovah’s Getuigen centraal staat.
De staat is van mening dat deze praktijk vrije opt-out (uittreden) verhindert en heeft aangegeven dat leden die zich afmelden geen contact meer mogen hebben met familie en vrienden in de gemeente. Daardoor kunnen zij zich onder druk gezet voelen om in de religieuze gemeenschap te blijven.
De praktijk impliceert ook negatieve sociale controle op gedoopte minderjarigen, zoals de staat dat ziet. Bij Jehovah’s Getuigen kan men vóór de leeftijd van 18 jaar als volwaardig lid worden toegelaten. Dit betekent dat gedoopte kinderen kunnen worden uitgesloten, als zij de regels van de religieuze gemeenschap overtreden. De staat is van mening dat dit de rechten van kinderen schendt.
Op basis hiervan heeft de staatsadministrateur in Oslo en Viken de afgelopen drie jaar de staatssubsidies aan Jehovah’s Getuigen geweigerd, evenals hun openbare registratie. Jehovah’s Getuigen hebben hierop gereageerd door hen aan te klagen.
Heeft gevolgen
Aanklager Anders Ryssdal vertegenwoordigt Jehovah’s Getuigen tijdens het lopende proces. Maandag verwierp hij voor de rechtbank onder meer dat de uitsluitings-praktijk sommige minderjarigen het gevoel geeft dat ze in de religieuze gemeenschap moeten blijven. Hij voerde aan dat de kloof tussen de overgebleven en voormalige leden niet zo absoluut is als de staat beweert.
Er is geen sprake van fysieke uitsluiting, waarbij je elkaar niet mag ontmoeten. Uitgeschreven en uitgesloten mensen kunnen nog steeds naar bijeenkomsten komen, liedjes zingen en spirituele begeleiding ontvangen.
Verder wees hij erop dat de familiebanden niet verbroken worden en dat families nog steeds de verantwoordelijkheid hebben om voor elkaar te zorgen, zelfs in gevallen waarin iemand geen lid meer is. Familieleden die samenwonen zijn vrijgesteld van het principe om contact te vermijden, benadrukte hij.
Het is duidelijk dat de praktijk van uitsluiting niet de beperkingen oplegt aan normaal familiecontact, zoals de staat beweert. Maar natuurlijk heeft het uittreden uit een samenleving consequenties.
Jehovah’s Getuigen hebben een rechtszaak aangespannen tegen de staat. Noomi Ester Pilot getuigt in het proces.
Voomalig lid: “Pilot werd gedoopt als Jehova’s Getuige toen ze 13 jaar oud was.” (Erlend Berge)
Interne rechtbank
Zolang Pilot zich kan herinneren is het gezin actief als Jehovah’s Getuigen in Luleå in Zweden. Zelf werd ze als 13-jarige gedoopt. In 2013, toen ze 17 jaar oud was, verhuisde het gezin naar Sørfold in Nordland. (Noorwegen) Daar werden zij onderdeel van de plaatselijke gemeente van Jehovah’s Getuigen in Fauske.
Zowel de gemeente als de lokale gemeenschap omschrijven Pilot als “zwak”. Volgens haar werd het opgemerkt als iemand zich niet aan de normale normen van de Bijbel hield.
“Bij Jehovah’s Getuigen mogen twee van het andere geslacht niet samen alleen zijn. Toen ik als 17-jarige een vriendje kreeg, werd dat dan ook snel gemeld aan de ouderlingen in de gemeente,” vertelt ze.
Ze werd vervolgens voor de interne rechtbank van de gemeente gedagvaard. Die bestond uit uit drie oudere broeders.
“Ik verontschuldigde me voor wat ik had gedaan, omdat ik doodsbang was om uitgesloten te worden. Maar tegelijkertijd was ik in conflict met mezelf. Ik was jong en wist niet waar ik echt in geloofde, maar ik had het gevoel dat ik mijn eigen leven wilde leiden, zonder dat iemand mij controleerde.”
Ze koos er daarom voor om de relatie voort te zetten, wat leidde tot twee nieuwe ontmoetingen met de ouderlingen. Uiteindelijk besloten ze haar uit te sluiten. Noomi Pilot was toen 18 jaar oud.
“Ik was op de bijeenkomst in de gemeente toen ik formeel werd uitgesloten. Aan het begin van de bijeenkomst waren de mensen aardig tegen mij en begroetten mij. Nadat bekend werd gemaakt dat ik niet langer een Jehovah’s Getuige was, keken ze naar de grond en waren ze kil. Het was echt een grote transitie,” zegt ze.
Geen maaltijden gedeeld
Zelfs vóór de uitsluiting vond ze het een uitdaging om met haar ouders onder hetzelfde dak te leven. Ze zegt dat er grote discussies waren over romantische relaties. “Maar soms moest ik naar huis, omdat ik geen onderkomen had of geen geld had.”
Ook na de uitsluiting mocht Piloot thuis blijven wonen. Maar met de nieuwe status verhardde de relatie met de ouders, zegt ze. “Het was mentaal zwaar om daar te zijn, omdat ik niet kon deelnemen aan het gezinsleven. We aten bijvoorbeeld niet samen en de enige communicatie bestond uit praktische boodschappen. Bijvoorbeeld: “hier is je eten” of “ga je je kleren wassen?” Ik hoorde ook hoe verkeerd ze dachten dat ik leefde.”
De 18-jarige mocht daarom maar een week thuis blijven. “Daarna was het gewoon een kwestie van overleven.”
Vårt Land heeft de claims van Pilot bij haar vader ingediend. Hij wil er in het openbaar geen commentaar op geven, maar zegt dat zowel hij als zijn vrouw dol zijn op hun dochter. We willen haar of wie dan ook niet in de media ontmaskeren, en willen de zaak binnen de familie houden, zegt hij.
Jørgen Pedersen, woordvoerder van Jehovah’s Getuigen in Scandinavië, zegt dat Jehovah’s Getuigen ouders aanmoedigen liefdevol voor hun kinderen te zorgen en dat elk gezin zijn eigen beslissingen moet nemen op het gebied van de opvoeding van kinderen. De plaatselijke gemeente waartoe Pilot behoorde, wil niet reageren op de beschuldigingen.
Bezeten door de duivel
Zelfs in gezinnen buiten Jehovah’s Getuigen kan het kiezen van een liefde leiden tot conflicten in de relaties tussen ouders en kinderen. Het kan ook leiden tot een kloof tussen hen. Wat maakt jouw zaak anders?
“In mijn geval waren het niet alleen mijn ouders die tegen de partnerkeuze waren, maar was ook de gemeente de drijvende kracht achter het einde van de relatie. Ze moesten gehoorzamen,” is de mening van Pilot. Zelf omschrijft ze haar vriend als “aardig en correct”, maar omdat hij geen Jehovah’s Getuige was, had ze het gevoel dat hij niet door de gemeente werd geaccepteerd.
In de “wereld” kunnen ouders een relatie tegengaan, omdat ze iets in hun partner zien dat een 17-jarige niet ziet. Hoewel ze vaak handelen op basis van hun eigen principes en gezond verstand, volgen Jehovah’s Getuigen de gemeente slaafs om zelf een “goed rolmodel” te zijn, beweert ze.
Pilot draagt al sinds haar kindertijd de angst om uitgesloten te worden, zegt ze. Volgens haar werd er in de gemeente een somber beeld geschetst van de verschoppelingen. “Ze zeiden zelfs dat ze in Satans wereld leefden. Door contact met hen op te nemen, zou men zelf door het kwaad kunnen worden getroffen. Ik was daarom erg bang voor degenen die uitgesloten werden en was bang om zelf uitgesloten te worden.”
Ze zegt dat ze er zelf bij betrokken is geweest om de uitgeslotenen de rug toe te keren. “Het deed pijn om ze buiten te sluiten, maar ik deed het om mezelf te redden.”
Interpreteert de leringen strikt
In het proces voor de rechtbank van Oslo staat onder meer Hilde Langvann op de getuigenlijst voor de staat. Zij is leider van “Hjelpkilden”, een neutrale organisatie die hulp biedt aan mensen uit gesloten of streng religieuze omgevingen. Net als de staatsadministrateur is ook zij van mening dat de uitsluitingspraktijk van Jehovah’s Getuigen kan worden gedefinieerd als negatieve sociale controle op kinderen.
“Hoewel niet iedereen ervaart buitengesloten te worden, denk ik dat we het allemaal uit de eerste hand voelen, omdat er een voortdurende dreiging van consequenties bestaat, als je niet correct denkt en handelt. Het verhindert dat je een vrij leven kunt leiden,” zegt Langvann.
Zwakte in de wet
Langvann weet niet zeker of een mogelijke overwinning voor de staat de kinderen van Jehovah’s Getuigen ten goede zal komen. De religieuze gemeenschap zelf heeft duidelijk gemaakt dat ze hun praktijk niet zullen veranderen. “Door Jehovah’s Getuigen van hun steun te beroven, kunnen zij de praktijk van uitsluiting voortzetten, maar zijn dan zij niet langer verplicht een dialoog aan te gaan met de staat. Ik denk dat dit een zwak punt is in de Wet op Religieuze Gemeenschappen,” zegt ze.
Tijdens het proces was Noomi Pilot getuige voor de staat. Ze zegt dat de jaren bij Jehovah’s Getuigen een mentale tol hebben geëist, en beweert dat bij haar een posttraumatische stressstoornis is vastgesteld. “Leven in de wetenschap dat je het normale contact met familie en vrienden kunt verliezen als je iets verkeerd doet, is angstaanjagend. Fysiek houden ze je niet tegen, maar psychologisch is het een gevangenis,” zegt ze.
Noomi Pilot als 18-jarige uitgesloten door Jehovah’s Getuigen
Noomi Pilot als 18-jarige uitgesloten door Jehovah’s Getuigen
