Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken

Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken. Vergaderingen bezoeken is voor de Jehova Getuigen heel belangrijk. Althans dat vindt de leiding, het wachttorengenootschap (WTG). In de tijd dat wij onderdeel waren van de organisatie van Jehovah’s Getuigen (JG), werden wij 2 x per week verwacht in de koninkrijkszaal en 1 x bij iemand thuis voor les uit het WTG-materiaal. Daarnaast waren er kringvergaderingen (weekend) en 1 x per jaar een congres van 3 of 4 dagen.

Met dit alles was veel tijd gemoeid, mede omdat je ook geacht werd ruim (± 20 minuten) voor het begin aanwezig te zijn. Voeg daar de velddienst aan toe en het voorbereiden op de vergaderingen (zo worden de samenkomsten van de JG genoemd), het lezen van al de lectuur en u begrijpt dat het schema van ons als Jehova Getuige propvol zat. We werden er letterlijk heel moe van, want dit moest allemaal naast het gewone leven.

Uiteraard werd niet alles van de opsomming (volledig) gedaan. Onder congres-, kring- en de wekelijkse vergaderingen in de eigen koninkrijkszaal was echter nauwelijks uit te komen. De sociale controle was groot en van zomaar wegblijven of iets anders gaan doen, terwijl je naar de vergadering moet, is geen sprake. Zelfs op vakantie gaan JG nog naar een vergadering. Als kind zat ik in Oostenrijk 2 uur nutteloos op een stoel, want we moesten daar zonodig naar de “zaal”. U begrijpt wellicht hoe “leuk” dat was.

Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken als mind-control

Tegenwoordig is het aantal vergaderingen dat een Jehova Getuige moet bezoeken iets gedaald, maar nog steeds doen de mannen van het WTG hun uiterste best om via lectuur, lezingen en gesprekken het belang van vergaderingbezoek te benadrukken. Dat is niet vreemd, want om een groep bij elkaar te houden, moet je “mind-control” (zo heet dat tegenwoordig…) kunnen toepassen en de leden van die groep volop bezig houden met wat jij wilt. Tenminste, zo werkt het bij de Jehovah’s Getuigen. Vanuit het standpunt van het WTG bezien is het dus heel normaal dat de groep veel bij elkaar komt én dat je mede daardoor invloeden van de boze buitenwereld zoveel mogelijk weet te vermijden.

Hebreeën 10 : 24 en 25 de meest misbruikte tekst in de Bijbel

Wat het bij elkaar komen op vergaderingen van Jehovah’s Getuigen betreft, heeft het wachttorengenootschap zich succesvol bediend van een bekende bijbelpassage; ik bedoel Hebreeën 10 : 24 en 25. Daarin zijn zij niet uniek, ook andere religies maken gretig gebruik van deze tekst om de goegemeente de samenkomst in te krijgen. Hebreeën 10 :  25 is één van de meest misbruikte teksten in de Bijbel. Daar staat namelijk helemaal niet waarvoor het wel zo vaak gebruikt wordt. Dat is niet moeilijk om te constateren. Je moet voldoende kennis hebben van Gods Woord en Zijn Plan. Je moet Schrift met Schrift vergelijken en niet zomaar 2 teksten uit hun verband rukken. Je moet een goede vertaling hebben en wellicht eens kijken hoe het in de grondtekst staat.

Kennelijk ontbreekt dit alles bij de JG, want men weet dus absoluut niet wat er in dit Schriftgedeelte staat en men weet dus ook niet dat het hier niet – hélemaal niet – over het bezoeken van plaatselijke vergaderingen of samenkomsten gaat.

Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken verklaard door het wachttorengenootschap

Het wachttorengenootschap heeft dus in al die jaren heel veel gehamerd op vergaderingbezoek. Daarvoor worden lukraak bijbelteksten bij elkaar geplukt, die op een of andere wijze hun opdracht tot het bezoeken van al die vergaderingen in de koninkrijszaal zou moeten ondersteunen. Kijk zelf eens op hun website wat ze daarover te zeggen hebben; o.a. via deze zoekopdracht. In dit artikel gaat het mij louter om Hebreeën 10, want die gebruikt het WTG zelf veelvuldig. In de Nieuwe Wereldvertaling (NWT), de aan hun leer aangepaste bijbel van Jehovah’s Getuigen, staat de passage er zo in:

Laten wij op elkaar letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen, het onderling vergaderen niet nalatend, zoals voor sommigen gebruikelijk is, maar laten wij elkaar aanmoedigen, en dat te meer naarmate gij de dag ziet naderen.

Update 2017 Nieuwe Wereldvertaling Nederlands 2017

Update van deze pagina, 13-10-2017. In 2017 verscheen de herziene Nieuwe Wereldvertaling in het Nederlands. Het WTG is nu echt de schaamte voorbij, zo blijkt uit diverse teksten. En ook uit die van Hebreeën 10 : 25 en 26. Het WTG heeft er iets van gemaakt dat helemaal in hun aanpak past om de leden bij elkaar te houden en te laten doen wat het WTG zegt.

En laten we op elkaar letten om elkaar aan te sporen liefde te tonen en het goede te doen. Sla onze bijeenkomsten niet over, zoals de gewoonte van sommigen is, maar moedig elkaar aan, en dat des te meer naarmate je de dag dichterbij ziet komen.
Als we met opzet zonde beoefenen nadat we de nauwkeurige kennis van de waarheid hebben gekregen, blijft er geen slachtoffer voor zonden meer over.

In de lectuur wordt deze tekst stelselmatig voorzien van commentaren. Ik heb er een paar geselecteerd en in dit bericht geplaatst. Waar puntjes staan, staat in het origineel de bovenstaande bijbeltekst. Ze zijn allemaal te vinden op de website van de JG.

10. Waar gaat het in Hebreeën 10:24, 25 om? Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken
Dankbaarheid voor goddelijke voorzieningen zal ons ertoe bewegen elke week op onze vijf gemeentevergaderingen aanwezig te zijn. De noodzaak om met elkaar samen te komen werd door Paulus beklemtoond. Hij schreef: …

… (Voor het nakomen van dit schriftuurlijke gebod moeten er christelijke vergaderingen zijn die wij op geregelde basis kunnen bijwonen. Een dergelijke regeling moedigt ons aan liefde jegens anderen te betonen en ons niet alleen om onszelf te bekommeren.)

In de eerste eeuw waren christenen georganiseerd in gemeenten. Ze hielden bijeenkomsten om God te aanbidden, de Schriften te bestuderen en elkaar op te bouwen (Hebreeën 10:24, 25).

Samenkomen is altijd een belangrijk onderdeel van de christelijke aanbidding geweest. We komen bijeen om elkaar aan te moedigen, om onderricht en raad te krijgen en bovenal om samen onze hemelse Vader, Jehovah, te aanbidden. Onze gebeden en lofliederen op zulke bijeenkomsten zijn heel aangenaam voor hem en zijn van groot belang voor ons. Laten we deze heilige, opbouwende bijeenkomsten nooit overslaan! —

Om Gods goedkeuring te krijgen, moet u valse aanbidding verwerpen en een standpunt voor de ware aanbidding innemen. Wat is daarbij betrokken? De bijbel zegt: „…. Christelijke vergaderingen zijn een goede gelegenheid om God te aanbidden op de manier die hij goedkeurt (Psalm 22:22; 122:1). Op zulke vergaderingen is er „een uitwisseling van aanmoediging” tussen getrouwe christenen. — Romeinen 1:12.

Jehovah wil dat we hem samen met ware christenen in het openbaar aanbidden. Daarom zegt zijn Woord: „… . Als we op christelijke vergaderingen met geloofsgenoten samenkomen, hebben we een prachtige gelegenheid om onze geliefde God te loven en te aanbidden. Bovendien bouwen we elkaar op en zijn we een aanmoediging voor elkaar.

Om een getrouwe dienstknecht van Jehovah te zijn, is het van fundamenteel belang om zijn voorzieningen te steunen. Daartoe behoren de gemeentevergaderingen. De Schrift spoort ons aan ze niet te veronachtzamen (Hebreeën 10:23-25). Degenen die getrouwe Getuigen van Jehovah zijn gebleven, hebben zich ingespannen om geregeld vergaderingen met medeaanbidders bij te wonen.

Hebreeën 10:25 oppert nog een belangrijke reden waarom wij geregeld de vergaderingen dienen te bezoeken. Daar vermaant de apostel Paulus medechristenen onderling te vergaderen en ’dat te meer naarmate zij de dag zien naderen’. Ja, wij mogen het feit niet uit het oog verliezen dat „de dag van Jehovah” naderbij komt (2 Petrus 3:12). Als wij zouden concluderen dat het einde van dit samenstel ver weg is, kunnen wij noodzakelijke geestelijke activiteiten, zoals vergaderingsbezoek, door persoonlijke bezigheden laten verdringen. Zoals Jezus waarschuwde, ’zou die dag vervolgens plotseling over ons kunnen komen’.

Opmerking: 2 Petrus 3 : 12 spreekt niet over “de dag van Jehovah”, zelfs niet in de grondtekst van de NWT. Daar staat de “dag Gods”. In de vertaling heeft het WTG er echter schaamteloos “dag  van Jehovah” van gemaakt, omdat men vindt dat de Naam van God alleen Jehovah is. Zo weet men dit dogma, dat geen recht doet aan het Wezen Gods, toch weer in hun “bijbel” te krijgen. Het gevolg is dat JG denken dat dit ook echt zo is. Zij vertrouwen onterecht op het WTG.

U ziet al hoe hier ernstig gemanipuleerd wordt. Het woord “vergaderen” (in de betekenis die het WTG er aan geeft) wordt hier in de “bijbel” gewerkt. Wie dit alles serieus neemt en het vele jaren leest en hoort, denkt werkelijk dat Hebreeën 10 een zeer ernstige oproep tot vergaderingbezoek in de koninkrijkszaal van Jehovah’s Getuigen is. De “mooiste” in dit verband vind ik deze, omdat men hier afwijkt van de eigen NWT ten gunste van De Nieuwe Bijbelvertaling. Zoiets doen ze slechts zeer zelden, maar ter ondersteuning van de leer over vergaderingen bezoeken komt het heel goed uit.

Eeuwen later, toen de christelijke gemeente werd opgericht, waren bijeenkomsten nog steeds een belangrijk kenmerk van de ware aanbidding. De apostel Paulus schreef: …. „Laten we opmerkzaam blijven en elkaar ertoe aansporen lief te hebben en goed te doen, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen” (Hebreeën 10:24, 25, De Nieuwe Bijbelvertaling).

De vertalers van de Nieuwe Bijbelvertaling hebben er nog minder van begrepen en maken er dus schaamteloos en niet gehinderd door enige kennis dit van: en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, … Ja, dat help het WTG flink, want hier kom je als JG niet onderuit, tenminste als je gelooft dat het er zo staat. Maar… doe dat niet, want zo staat het er niet.

Hebreeën 10 in de Statenvertaling

Het wordt hoog tijd om de veel betrouwbaardere Statenvertaling te bekijken hoe het daar staat. We zijn inmiddels in hoofdstuk 10 van Hebreeën, waar het gaat over Christus als Hogepriester. In de voorgaande hoofdstukken heeft Paulus uitvoerig uitgelegd hoe de Wet, de tabernakel en meer uit het Oude Verbond typen waren van het Nieuwe Verbond. Paulus heeft eerder in deze verhandeling opgeroepen om zonder schroom, zonder terughoudendheid, in te gaan in het Heiligdom. In te gaan in Christus. Daar gaat het in dit hoofdstuk ook over.

En laat ons op elkander acht nemen, tot opscherping der liefde en der goede werken;
En laat ons onze onderlinge bijeenkomst niet nalaten, gelijk sommigen de gewoonte hebben, maar [elkander] vermanen; en [dat] zoveel te meer, als gij ziet, dat de dag nadert.

Het woord dat hier – ook niet zo best – vertaald is met “onderlinge samenkomst”, en in de NWT met “onderling vergaderen”, is het Griekse “episynagoge”. Dit woord bestaat uit 3 delen: “epi-syn-ago”. “Ago” is “leiden” (Engels: to lead), “syn” is “samen” (Engels: together) en “epi” is een voegwoord, “tot” in dit verband. Er is nog slechts één plaats in de Bijbel waar dit woord wordt genoemd en dat is 2 Thessalonicenzen 2 : 1. En dat maakt direct duidelijk waar het om gaat; ook in Hebreeën. De Bijbel verklaart zichzelf, zelfs de wat ongelukkige gekozen vertaling “onderlinge bijeenkomst” van episynagoge, wordt daarmee gecorrigeerd. Daar staat:

En wij bidden u, broeders, door de toekomst van onzen Heere Jezus Christus, en onze toevergadering tot Hem,

Het gaat dus om onze (van gelovigen) toevergadering tot Christus. De toevoeging van wie in Hem gelooft aan Christus. Aan Zijn Lichaam, aan Zijn Gemeente. Dat is in ieder geval éénmaal noodzakelijk door tot persoonlijk geloof in de Here Jezus Christus te komen. Daar heeft Paulus het eerder in Hebreeën over, onder andere in hoofdstuk 4:

Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot den troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, en genade vinden, om geholpen te worden ter bekwamer tijd.

Vervolgens betoogt Paulus in Hebreeën 10 dat we in verband met de “opscherping der liefde en der goede werken” met Christus toevergaderd zouden blijven. De “onderlinge bijeenkomst” heeft betrekking op de individuele gelovige in zijn of haar relatie tot de Here Jezus Christus. Die zou tot stand komen en ook in stand blijven. De gelovige zou het Nieuwe Leven ingaan en dat ten volle leven. Dat is hét Evangelie. Dat kan alleen maar als we tot Hem toevergaderd zijn.

Als we één Plant geworden zijn met Christus, maar dat had Paulus al veel eerder uitgelegd in de Romeinenbrief (o.a. hoofdstuk 6). Over die Eénwording gaat het ook in Hebreeën! In hoofdstuk 10 dus ook en zeker niet over het onderling bij elkaar komen van gelovigen in kerken, of het vergaderen van Jehovah’s Getuigen in koninkrijkszalen. Dat wordt er van gemaakt als je de hogere betekenis van Gods Woord inruilt voor toepassing op het aardse niveau.

Christus is de “plaats” van de blijvende samenkomst tussen Hem en de gelovige, maar het is aan de gelovige om dat ook te doen. Christus heeft de eerste stap gezet; de mens en later de wedergeboren gelovige zouden de volgende stap zetten en in Christus blijven. Ook daar wijst Paulus meerdere malen op in zijn brieven. Er is vanuit de Here Jezus Christus geen enkele vorm van dwang en daarom moedigt Paulus aan om zowel die eerste – de belangrijkste – als ook de daarop volgende toevergadering tot Christus – het samenkomen met de Heer – niet te verzaken, zoals sommigen kennelijk gewoon waren.

Paulus “vermaant” hen, in de zin van: “elkaar de weg wijzen in de dienst aan de Heer”. Het Griekse woord voor “vermanen” kan beter vertaald worden met “bemoedigen” of “vertroosten”, omdat het woord “vermanen” tegenwoordig anders wordt geïnterpreteerd. Maar Paulus toont hier geen opgestoken vingertje, zelfs niet in dit verband, maar Paulus biedt vertroosting, bemoediging met de wetenschap dat die toevergadering tot Christus tot stand wordt gebracht voor wie in Hem gelooft. Zowel de toevergadering van het blijven in Christus, maar in hoogste instantie de toevergadering in Hem door bekering en het tot persoonlijke geloof komen in de Here Jezus Christus.

Wat komt er na Hebreeën 10 : 25?

Als we het bovenstaande hebben leren verstaan, dan is wat er ná vers 25 volgt niet moeilijk meer. Het valt mij altijd op dat degenen die Hebreeën 10  : 25 voor eigen gewin aanwenden om de samenkomsten en vergaderingen maar vol te krijgen, nooit verder lezen dan vers 25. Dat begrijp ik, want dat is gewoon niet uit te leggen. Daar staat namelijk het volgende in vers 26-31:

Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden;
Maar een schrikkelijke verwachting des oordeels, en hitte des vuurs, dat de tegenstanders zal verslinden.
Als iemand de wet van Mozes heeft te niet gedaan, die sterft zonder barmhartigheid, onder twee of drie getuigen;
Hoeveel te zwaarder straf, meent gij, zal hij waardig geacht worden, die den Zoon van God vertreden heeft, en het bloed des testaments onrein geacht heeft, waardoor hij geheiligd was, en den Geest der genade smaadheid heeft aangedaan?
Want wij kennen Hem, Die gezegd heeft: Mijn is de wraak, Ik zal het vergelden, spreekt de Heere. En wederom: De Heere zal Zijn volk oordelen.
Vreselijk is het te vallen in de handen des levenden Gods.

Vers 25 wordt gevolgd door “want” en dat betekent dat het voorgaande nader verklaard wordt. Het komt er op neer dat wie níet overgaat tot dé “toevergadering”, tot dé “onderlinge samenkomst” met de Here Jezus Christus (en niets of niemand anders…) terwijl hij of zij daar wel kennis van genomen heeft, onder het oordeel blijft dat over deze wereld alrede gekomen is. Die persoon wordt niet verlost, die heeft “den Zoon van God vertreden” en “het bloed des testaments onrein geacht”. Dan “blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden”. Dat is “zondigen tegen de Heilige Geest“. Dan rest alleen nog het oordeel, zoals ook al in Johannes 3 gezegd werd:

Die in Hem gelooft, wordt niet veroordeeld, maar die niet gelooft, is alrede veroordeeld, dewijl hij niet heeft geloofd in den Naam des eniggeboren Zoons van God.

De “onderlinge samenkomst” of beter gezegd “de toevergadering tot Christus” is dus wel degelijk een zeer serieuze zaak; het gaat over leven en dood! Maar dat “vergeet” men voor het gemak maar even als men vers 25 gebruikt om de zaal of kerk vol te krijgen… Als we de verkeerde redeneringen over “onderling vergaderen” of “onderlinge samenkomst” zouden volgen, dan ziet u hier wat er gezegd wordt over iemand die dit niet doet. Aan duidelijkheid laat dit niets te wensen over; ik hoef dat toch niet verder uit te leggen? De vraag is dan wel wanneer dit gaat gelden? Bij 80% verzuimen van het onderlinge vergaderen? Bij 70, 60, 50, 40 procent, enzovoorts? Of wacht de schrikkelijke verwachting des oordeels al bij één keer niet naar de vergadering gaan. Dit is toch niet te beantwoorden? Maar gelukkig hoeft het ook niet beantwoord te worden. Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken

Ik hoop dat u inziet dat het hier niet gaat om het “onderling vergaderen” van mensen, hoewel daar op zich niks mis mee is. Het moet alleen niet afgedwongen worden en zo belastend zijn dat mensen er moe van worden. Het kan heel fijn zijn om bijeen te komen onder het Woord Gods. Met elkaar zingen, bijvoorbeeld. Heerlijk om te doen.

Maar over dit alles gaat Hebreeën 10 niet! Het mag daar niet voor misbruikt worden en dat is juist wat het wachttorengenootschap veelvuldig doet. Zij gebruikt het woord “vergaderen” in Hebreeën 10 en waar dat op slaat prenten ze continu in bij de Jehovah’s Getuigen. Iedere JG is tot in den treure geleerd dat dit op de vergaderingen van Jehovah’s Getuigen slaat. Dat heeft effect, want over het algemeen is een JG trouw in het bezoeken van de vergaderingen in de koninkrijkszaal. Jammer, want daardoor worden ze bezig gehouden met de eigen JG-leringen in plaats van met rechte Bijbelstudie.

Ik ben oprecht bevreesd dat de individuele JG door dit alles de “toevergadering tot de Here Jezus Christus” mist. Dat zou verschrikkelijk zijn. U weet wat er over gezegd is. Dus is mijn oproep niet anders dan de oproep van Paulus, eerder al in hoofdstuk 10 gedaan, in vers 19:

Dewijl wij dan, broeders, vrijmoedigheid hebben, om in te gaan in het heiligdom door het bloed van Jezus,

Ga zonder een enkel bezwaar tot de Here Jezus Christus; tot Hem alleen. Ga niet tot een mens of enige organisatie voor uw behoud of uw geestelijk leven.

Laat u niet langer “dwingen” tot vergaderingbezoek omdat u denkt dat God dit van u eist.

God roept alleen op tot “toevergadering tot de Here Jezus Christus”.

Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken

Jehova Getuigen en vergaderingen bezoeken